Hayatımızı iş ile ev arasına sıkıştırdık. İşteyken saat geçsin de eve gidelim diye bekledik. Evdeyken de elde telefon, gözde televizyon, kulakta walkman, çocukta tablet, babada hayret, annede seyret. Ne evde huzur kaldı ne işte. Duyguların, duygusuzca hissedildiği bir zamana evrildik. Sevginin yerini heves, saygının yerini ego, değerlerin yerini değersizce yaşanılan bir yaşam normları cümbüşüne döndüğü…
Bir gece yatıp kalktık…. Türk Ordusu yok… Darbe yapacaklardı ama silahları tarlada gömdükleri yeri de unuttular demek…. Darbe olacak mıydı, olmayacak mıydı derken, ordu artık yoktu… * Bir gece yatıp kalktık… Yargı yok… Yargıyı bölüşmüşler, yarısı hocaya, yarısı imama… * Bir gece yatıp kalktık… Cumhuriyetçi aydınlar yok… Hücrelerdeler… * Bir gece yatıp kalktık… Medya yok……
Yılmaz DİKBAŞ Değerli Dostlar, TONGUÇ BABA yazı dizisinin Beşinci Bölümünü sunuyorum. Büyük bir devrim girişimi olan Köy Enstitülerinin kimler tarafından kapatılmış olduğu günümüze kadar hep tartışıldı. Milli Şef yanlısı CHP’liler, suçu Demokrat Parti iktidarına (1950-1960) ve o dönemin başbakanı Adnan Menderes’e yüklediler. Günümüz CHP’lilerinin çok büyük bir bölümü, yani kendilerini Atatürkçü olarak niteleyenler geçmişleriyle, özellikle…
Hamza Yerlikaya’nın diploma sahtekârı olduğu daha önce de biliniyordu. Hamza Yerlikaya’yı özel kılan mahkeme kararıyla sahtekârlığın kesinleşmiş olmasıdır. Hamza Yerlikaya bu sahtekârlığı tek başına mı yaptı? Son 40 yılda bazı meslek gruplarında alınan diplomalar incelendiğinde özellikle – Hukuk fakültelerinde- yapılan yolsuzluk, usulsüzlük ve sahtecilik araştırılırsa Hamza Yerlikaya’nın yalnız olmadığı, bu tür sahtekârlığın yaygın olduğu anlaşılacaktır….
Doğa Katliamı ve İnsan katliamı yapanlar aynı zihniyetten insanlardır Hangi insan kendi yaşadığı vatan topraklarına bu kadar ihanet eder? Hangi yönetici kendi topraklarının üzerindeki talanı sorumsuzca seyreder? Nasıl bir anlayıştır ki bu kadar ruhsuz ve kayıtsız kalınabilir? Nasıl bir aymazlıktır ki ülkenin her yanını çölleştirip yaşanmaz hale getirir? Ne biçim çıkar düşkünlüğü ki hiç kimseye…
Anıl ABA Bizim kuşak için Eylül ayı Sümerbank ayı olurdu. Okul önlüğümüzden, pantolonumuza, defter kalemden, beslenme çantamıza kadar her şeyi Sümerbank’tan aldık biz. Anneannemin patiskaları, dedemin bayramlık mendilleri, annemin hâlâ kullandığı porselen takımı, babamın martı gibi Beykoz köselesi kunduraları… Herkesin, sonraları Gaffur pijaması diye ayyuka çıkan, çizgili pazen pijaması muhakkak vardı. Kışın Sümerbank pijamamı yine…
Şimdi oturduğun yerde her şey ayağının altında, yok pardon elinin altında ya da bedeninin içinde yani o kadar yakın oldu insana. Bir emek vermeden, istediğine ulaşmak çok kötü. İstediğinde istediğin her şeyi bulmamalı. Aramalı. Çaba harcamalısın. Yoksa ne anlamı kalır ki? Düşünme yetisini kaybedersin. Çözüm yollarını unutursun. Hep bir şeylerin başkaları tarafından yapılmasını istersin. Tembelleşirsin….
“ Anton Çehov’un “ÖDLEK” adlı öyküsünü, günümüz Türkiye’sinde, Vatanın Varlıkları satılırken gıkı çıkmayanlara armağan ediyorum.” Yılmaz DİKBAŞ ÖDLEK. Birkaç gün önce, evde çocuklarıma ders veren öğretmen hanımı çalışma odama çağırmıştım. “Otur, Julia Vassilyevna” dedim. “Aramızdaki hesabı kapatalım. Her ne kadar şu anda paraya ihtiyacın varsa da, resmi bir merasimde bekler gibi bekleyeceğini ve bir türlü…
Kurucusu bulunduğum Yenilik Partisinin bozuk düzene karşı Atatürkçü ve Cumhuriyetçi bir parti olarak kurulduğunu düşünmüştüm. 11.06.2022 tarihli İstanbul İl Kongresinde yaptığım konuşmamda “İmam Hatip Liselerinin, Meslek Liselerine dönüştürülmelidir” şeklindeki ifadem kabul görmeyince son bir veda konuşması yaparak parti ile olan tüm ilişkilerim 10.07.2022 tarihi itibariyle sona ermiştir. Hüseyin Ekici Sayın Ekrem İMAMOĞLU İstanbul büyükşehir Belediye…
Mehmet Sebih ALTUN Hava hiç olmadığı kadar sisli, bulutlar çıldırmışçasına toplanıp dağılıyor gökyüzünde. Yağmurlar çisil çisil düşüyor saçlarıma. Ayaklarım ıslanan toprağa saplanıyor, paçalar da çamur izi, bedenime yapışan gömleğin kırışıklığı gözüme çarpıyor bir an. Tek derdim bu mu diyor içimde ki ses. Yüzümü kaldırıp gökyüzüne bakamıyorum. İri taneli damlalar, rüzgârın hızıyla bir tokat gibi yüzüme…
