Gafil Gezme Şaşkın bir gün ölürsün – Kul Himmet
Bir Gerçeğe Bel Bağladım
Aşık Daimi
Bir gerçeğe bel bağladım erenler
Aldı benliğimi bitirdi beni
Damla idim bir ırmağa karıştım
Denizden denize götürdü beni
Nice kabdan kaba boşaldım doldum
Karıştım denize deniz ben oldum
Damlanın içinde evreni buldum
Yine benden bana getirdi beni
Buhar oldum yağdım yağmurlarınan
Karıştım toprağa çamurlarınan
Piştim fırınlarda hamurlarınan
Üstadım sofraya yatırdı beni
Çiğnediler dişlerinen ezildim
Vücut eleğinden geçtim süzüldüm
Çaldı kalem bir deftere yazıldım
İrfan mektebine yetirdi beni
Daimi‘yim ermişlerin ereği
Böyle idi tabiatın gereği
Ölmez bir ananın oldum bebeği
Aldı dizlerine oturdu beni
Tükenmez Güç ile Dolandır İnsan
Üstadımdan böyle aldım dersimi
Her varlığa yetkin olandır insan
Her ilmin kudretin odur kasesi
Tükenmez güç ile dolandır insan
O dur aranılan odur görünen
Böyle görüntüye şekle bürünen
Gah Eflatun gahi Lokman görünen
Yaraya neşteri çalandır insan
İster Hint’i dolaş ister Mısır’ı
Gayrıda arama gözet hazırı
İstersen bin kere çağır Hızır’ı
Koşup imdadına gelendir insan
İnsan güvencedir insan güvendir
İnsan sevilendir insan sevendir
İnsan tabiattır insan evrendir
Kendinde varlığı bilendir insan
Daimi diyor ki hakla kendini
Riyadan ari kıl pakla kendini
İlmin gözü ile yokla kendini
Kendinden kendine gelendir insan
Gafil Gezme Şaşkın
KUL HİMMET ÜSTADIM
Gafil Gezme Şaşkın Bir Gün Ölürsün
Gafil gezme şaşkın bir gün ölürsün
Dünya kadar malın olsa ne fayda
Söyleyen dillerin söylemez olur
Bülbül gibi dilin olsa ne fayda
Sen söylersin söz iç’in de sözün var
Çalarsın çırparsın oğlun kızın var
Şu dünyada üç beş arşın bezin var
Tüm bedesten senin olsa ne fayda
Söylersin de sen sözünden şaşmazsın
Haramını helalini seçmezsin
Tükenir kepeğin su da içmezsin
Akan çaylar senin olsa ne fayda
Kul Himmet Üstadım gelse otursa
Hâkk’ın kelâm’ını dile getirse
Dünya benim deyi zapta geçirse
Karun kadar malın olsa ne fayda
