Kazım ÜÇOK
Okula geldiğim ilk günümde
Önce adımı sormuştun bana
Sonra uzanıp okşamıştın saçlarımı
İlk kez senden dinlemiştim
“Dağ Başını Duman Almış” marşını
Bana her şeyi öreten sensin öğretmenim
Sen biraz Mustafa Kemal’sin öğretmenim
Nerede bir baca tütüyorsa başı dumanlı
Nerede bir bayrak varsa coşkun ve dalgalı
Sen oradasın
Bazen en uzağındasın köylerin
Yolların en gelinmezinde
Ellerinde yüreğin gibi ak tebeşirlerle
Bir kara tahta başındasın
Güzel düşlerde hep sen varsın öğretmenim
Sen biraz Mustafa Kemal’sin
Bir bayram yerinde
Bayraklar geçiyor önümüzden
Çocuklar geçiyor dizi dizi
En güzeli geçiyor çiçeklerin
Öğrencilerin geçiyor öğretmenim
Bu bahçe senin
Bunlar senin eserin
Yine en başta Atatürk’üm
Ve arkasında sen varsın
Sen biraz Mustafa Kemal’sin öğretmenim
Sen biraz Mustafa Kemal’sin
Seninle yıkılır o duvarlar ancak
Seninle yok olur cehalet
Sana emanet bu insanlar, bu memleket
Öncelikle sana emanet
Uzat kardeşlik bahçesinden ellerini
Sevgi çiçekliği olsun tüm yeryüzü
Sarsın gönülleri barış tutkusu
Yüreklerde iyilik pınarları çağlasın
Sen biraz Mustafa Kemal’ sin öğretmenim
Sen biraz Mustafa Kemal’sin
Yürü önderinin aydınlık izinde
Tuttuğun meşale sönmesin
Bilgisizliğin üstüne
Geriliğin üstüne, durma yürü
Karanlıklar ağarsın
Sen benim, anamdan sonra
Elini öptüğüm ilk insansın
Sen biraz Mustafa Kemal’sin öğretmenim
Sen biraz Mustafa Kemal’sin…
