Bedri BAYKAM
Kasım 2018’de CHP Milletvekili Öztürk Yılmaz Türkçe ezanı savunduğunda Kılıçdaroğlu hızlı bir kararla onu partiden ihraç ettirmişti. O günlerde Yılmaz’ı makaleleriyle savunan çok az sayıda insandan biri bendim. Kılıçdaroğlu konu kendisine sorulduğunda hemen yine aynı pozisyona geçerek “Bir dönem Türkçe ezan okunmuş ama sonra CHP’nin de oylarıyla bugün bildiğimiz şekliyle okunması kararı alınmış. Türkçe Arapça tartışmasını doğru bulmam” deyiverdi.
Öncelikle, CHP’nin bu konudaki tavrından son derece rahatsız olduğumu söyleyerek başlamam lazım.
Atatürk Türkiye’sinin simgelerinden biri haline gelen Türkçe ezanı, Mustafa Kemal’in partisinin bugün yadsıyabilmesi, hatta bir vekilini ihraç edebilmesi yenilir yutulur lokma değil. O zaman ne yapacaksınız? Partide “değişmez önder” in kimi sözlerini seçip kafanıza göre sansürleyip çöpe mi atacaksınız? Demokrat bir ülkede ezanın illa yalnız Arapça veya Türkçe okunmasını istediğini savunanlar tabii ki olacaktır. Ama hiç kimsenin, Atatürk Türkiye’sinin devrimler döneminin simge çıkışlarından biri olan “Türkçe ezan” konusunda haddini aşarak “cadı avı” başlatma hakkı yoktur!
Türkiye’yi Araplaştırmak veya Katar’laştırmak isteyenlerin, bu fikirle kendilerini doğal müttefik haline getirmeleri normal de, CHP’nin bu kendi içine agresif tavrını anlamak mümkün değil. Üstelik artık parti şunu öğrensin: Şeriata özenenler veya köktendincilerle pazarlık da olmaz, ödün vererek bir orta yol da bulunamaz! Türkiye’de bunu deneyen merkez sağ, bildiğiniz gibi 90’lar boyunca adım adım eridi ve oyların yarısı elindeyken, müflis bir tüccar gibi her şeyini kaybetti. Çünkü gericiliğe ödünler verilerek laik-demokratik bir Cumhuriyet savunulamaz!
