Mehmet Sebih Altun

GAYYA KUYUSUNDA VAVEYLA!

Mehmet Sebih ALTUN Hava hiç olmadığı kadar sisli, bulutlar çıldırmışçasına toplanıp dağılıyor gökyüzünde. Yağmurlar çisil çisil düşüyor saçlarıma. Ayaklarım ıslanan toprağa saplanıyor, paçalar da çamur izi, bedenime yapışan gömleğin kırışıklığı gözüme çarpıyor bir an. Tek derdim bu mu diyor içimde ki ses. Yüzümü kaldırıp gökyüzüne bakamıyorum. İri taneli damlalar, rüzgârın hızıyla bir tokat gibi yüzüme…

Devamını Oku

İNSANLIK VE EVRENSEL NİTELİKLERİ

Mehmet Sebih ALTUN    msebihaltun@gmail.com İnsanlık yerleşik hayata geçerken bir devrim geçirmişti. Tek başına insanca yaşanmayacağını kim bilir hangi zorluklarla karşılaşınca anlamışlardı. Yaşamları boyunca sadece yaşadıkları sürece yiyecek içecek levazımatını bulmakla meşguldüler. Doğanın bahşettiği mükemmeliyet onlara en büyük lütufkâr bir hediyeydi. Doğanın bütün varlıklarıyla beraber yaşam heyecanına ortak oluyorlardı. Ve sonra dağıldılar. Dünyanın ne kadar…

Devamını Oku

YARINLARA BIRAKILANLAR

Mehmet Sebih ALTUN msebihaltun@gmail.com Yarınlara; Ölüme terkedilmiş bir insanlık, Yok olmaya mahkum edilmiş bir sevgi, Ne idüğü belirsiz bir yaşam ve umutsuz bir gelecek bırakılıyor. Bugün ise; son demlerinin yaşandığı hatta kaybolmaya yüz tutmuş sadece terimlerde kalan akrabalık ve komşuluk ilişkileri, Kin, kıskançlık, dengesiz özgürlük ve nefretin tavan yaptığı bir jenerasyon, Birbirine yaşam hakkı bile…

Devamını Oku

KORONALI GÜNLER

Mehmet Sebih ALTUN Evin içinde hapiste yaşıyorum sanki. Karantina da bedenim. Beynimin hücreleri gün sayıyor yazarak. Dilimin sessizliği kalemime mürekkep, duygularımın haykırışı beyaz sayfalara sayı olmuş adeta. Boğazımın ağrısı geçmedi bir türlü. Yutkunmak bir yudum suyu bile işkence haline getirdi. Göğsüme nefes aldıkça camlar batıyor sanki. Bedenimin her hücresi isyanda. Üzerimden kamyon geçmiş gibiyim. Kemiklerim…

Devamını Oku
Başa Dön